Het karakteristieke in de werkwijze van Janwillem Oliemans is tweeledig.

Enerzijds probeert hij via bestudering van en oefening met het werk van Rudolf Steiner te komen tot een bijdrage aan een nieuw te ontwikkelen schilderkunst.

Anderzijds probeert hij "gefascineerd door licht, kleur en beweging" ongehinderd zijn ongeziene wereld zichtbaar te maken en kombineert hij impulsief de verschillende materialen. Soms op ongewone wijze, waardoor hij zelf achteraf nog het meest verrast is.

In het nogal eens heftig uitspattende schilderkunstige proces probeert hij steeds om binnen het platte vlak te blijven. Dit lukt lang niet altijd. Al werkend aan een schilderij ontdekt hij "bij toeval" de mogelijkheden van ongebruikelijke combinaties. Door steeds maar weer opnieuw worstelend door het kleurvak heen te komen, wil hij de objectieve taal van vorm en kleur leren verstaan.